10 Aralık…
Dünya İnsan Hakları Günü.
İnsanın insana değer vermesi gerektiğini hatırlatan, yüzyılların mücadelesiyle yazılmış bir gün.
Ancak ne acıdır ki, insanlığın bu en anlamlı gününde bile yeryüzünün birçok yerinde hak, adalet ve vicdan yerle bir edilmiştir.
Filistin ve Gazze'de Dünyanın dörtbir yanında yaşanan insanlık dışı tablo, çağımızın en büyük utancıdır.
Her gün bombalanan evlerin, paramparça edilen hayatların, sessiz çığlıkların arasında insanlık can çekişiyor.
Bir annenin kucağında susmuş bir çocuk…
Bir babanın çaresiz bakışı…
Bir milletin yüreğinde yankılanan feryat…
Bu manzara, insanlığın aynasıdır aslında.
Ve o aynaya baktığımızda gördüğümüz şey, vicdanın ne kadar yitip gittiğidir.
Oysa insan hakları; sadece bir yasa ya da bir söz değildir.
İnsanın doğduğu andan itibaren sahip olduğu, alınamaz, devredilemez bir emanettir.
Yaşam hakkı, özgürlük, adalet, eşitlik…
Hepsi insan olmanın temel taşlarıdır.
Bir toplumun ya da bir insanlığın gerçek medeniyet ölçüsü, sahip oldukları teknolojiyle değil,
masum bir çocuğun gözyaşını silme biçimiyle ölçülür.
Gazze'de çocuklar ölüyorsa, insanlık kaybetmiştir.
Kadınlar, yaşlılar, masum siviller yok sayılıyorsa, artık haklardan söz etmek yalnız bir kelime oyunudur.
Bugün sadece savaşlarda değil, evlerin içinde de insanlık ölüyor.
Kadınlar, en yakınlarının ellerinde yaşamdan koparılıyor.
Sevgiyle korunması gereken eller, birer silaha dönüşüyor.
Bu da bir başka utanç tablosudur.
Kadına uzanan her el, insanlığa vurulmuş bir darbedir.
Oysa kadına saygı, sadece bir insan hakkı değil; toplumun vicdanıdır, geleceğidir.
Bugün, insan haklarını yalnız kutlamak değil, hissetmek gerekiyor.
Bir çocuğun gözyaşına, bir annenin duasına, bir mazlumun sessizliğine kulak vermedikçe…
Çünkü susmak, suça ortak olmaktır.
Unutmayalım;
İnsanı yaşat ki, insanlık yaşasın…
"Kalemin vicdanın sesi oldukça, umut asla tükenmez…"
Hakla, adaletle, merhametle yoğrulmuş bir dünya dileğiyle…
Dünya İnsan Hakları Günü kutlu olsun.
Şerife Gündoğdu
08.12.2025
GAZZE'NİN ÇIĞLIĞI
Küller altında kalan umutların,
Dikenli teller ardında hapsolan yarınların…
Çocukların gözlerinde sönen ışık,
Ve yüreklerde büyüyen sonsuz karanlık.
Kardeş kanıyla sulanan topraklar,
Sessiz çığlıklarla yankılanan duvarlar.
Bir nefes özgürlük, bir damla huzur,
Ne çok unuttu insanlık, Gazze'nin solan umutlarını.
Bombaların gölgesinde açan çiçekler,
Direnmenin, inadın bin yıllık destanıdır.
Yıkılsa da evler, sarsılsa da bedenler,
Ruhları dimdik ayakta, başları hep eğilmez.
Ey dünya, gör! Kanayan bu yara henüz kapanmadı,
Bir çocuğun düşü, bir annenin ağrısıdır Gazze.
Sessiz kalma, susma, yükselt sesini,
Adaletin, vicdanın zaferi olacaktır sonunda.
Şerife Gündoğdu
12.11.2025
