Başkan Kılıç açıklamasında şu ifadelere yer verdi: "Depreme Hazırlıkta Kayıp 26 Yıl: Depremler Değil, İhmal Öldürüyor
Acı sonuçları itibariyle tarihimizin en büyük afetlerinden biri olan 17 Ağustos Büyük
Marmara Depreminin 26. yılında, yaşamını yitiren tüm yurttaşlarımızı saygıyla
anıyoruz.
Bir deprem ülkesi olduğumuz gerçeğini tüm çıplaklığıyla ortaya koyan Marmara
Depremi, nüfusun ve sanayi yapılarının en yoğun olduğu geniş bir bölgeyi etkilemiş,
büyük çapta can ve mal kaybına yol açmış, uzun yıllar etkisini sürdürecek ekonomik
bir yıkıma yol açtığı gibi sosyal açıdan da başta deprem bölgesinde yaşayanlar olmak
üzere tüm yurttaşlarımızı etkileyen toplumsal bir travmaya dönüşmüştür. Aradan
geçen 26 yıla rağmen deprem tehlikesi, bugün hala İstanbul başta olmak üzere
Marmara bölgesinde yaşayan yurttaşlarımızın en büyük endişesidir. Nitekim bu
endişe boşuna olmayıp son derece haklı gerekçelere dayanmaktadır.
İstanbul'un Silivri ilçesi açıklarında, Marmara Denizi'nde 23 Nisan 2025 tarihinde, 6,1
büyüklüğünde meydana gelen deprem endişeleri bir kez daha canlandırmış, kentin
depreme karşı ne kadar hazır olduğu konusunda soru işaretleri oluşturmuştur.
Depremin ardından tüm basın yayın organlarında fay haritaları boy göstermiş, olası
depremin büyüklüğü ve zamanı tartışılmış, farklı ağızlardan yurttaşların kafasını
karıştıran açıklamalar yapılmış, depreme yönelik tüm ilgi odağı depremin nerede, ne
zaman ve kaç büyüklüğünde meydana gelebileceği şeklinde tartışmalara
indirgenmiştir. İnşaat Mühendisleri Odası olarak bu tartışmanın yanlış bir zeminde
yürütüldüğünü vurguluyor, ülkemizin deprem gerçeğine ve kentlerimizin depreme
hazırlıksızlığına dikkatleri çekmenin hayati önem taşıdığının altını çiziyoruz.
Gerçekten de depremin nerede, ne zaman ve ne büyüklükte meydana geleceğinin
bilinmeyişi yurttaşlarımızın en büyük endişesidir. Doğrudur, günümüzün bilgi birikimi
ve teknolojisi bunu öngörmeyi olanaklı kılmamaktadır. Ancak varsayımsal olarak,
depremin ne zaman ve nerede olduğunu bilebiliyor olsaydık, gerçekten de kendimizi
güvende hissedebilir miydik? Elbette binaların boşaltılıp güvenli mekanlarda
toplanma sağlanarak insan hayatını koruyup can kayıplarını azaltmak mümkün
olabilirdi. Ancak yine de konutlarımızın, iş yerlerimizin, kamu binalarının, okulların,
ulaşım hatlarının, tarihi eserlerin yani tüm yaşamımızı çevreleyen kentlerimizin yerle
bir olduğuna tanık olmamız, etkilerini yıllarca hissedeceğimiz maddi ve manevi büyük
kayıplar yaşamamız kaçınılmaz olacaktı.
Topraklarımızın ve nüfusumuzun büyük çoğunluğunun deprem tehlikesi bulunan
bölgelerde yer aldığı ve sıklıkla ülkemizin çeşitli noktalarında büyük depremlerin
meydana geldiği açık bir gerçektir. Son yüz yılda Türkiye'de 85 yıkıcı deprem
meydana gelmiş ve yaklaşık 85 bin civarında insanımız hayatını kaybetmiştir. Yani
ortalama her 1,5 yılda bir yıkıcı sonuçları olan depremler meydana gelmektedir.
Dolayısıyla nüfusun %96'sı deprem riski altında bulunan bölgelerde yaşayan
yurttaşların öncelikli sorunu, depremlere karşı güvenli yerleşim alanları ve güvenli
yapılaşma ihtiyacıdır.
Gerek TBMM'de kurulan araştırma komisyonlarının raporlarında gerekse Çevre,
Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığının açıklamalarında 6 milyon civarı yapının
riskli olduğu ifade edilmektedir. Bu sayı toplam yapı stoku içerisinde yüzde 60'lara
denk düşmektedir. Yani yetkili kurumlar tarafından bile açıkça yapılarımızın çoğunun
depreme karşı hazır olmadığı itiraf edilmektedir. Kaldı ki bu sayılar hesaplamalara
dayalı tahmini bir tespittir. Yani devlet, Türkiye'de 6 milyon civarı yapının olası bir
depremde ağır hasar alabileceğini tahmin etmekte ancak bu yapıların hangileri
olduğunu bile bilmemektedir." dedi.
