GAZZE…
Yüzyıllardır mücadele ve direnişin simgesi olmuş, topraklarında binlerce masumun hayallerinin ve umutlarının paramparça edildiği bir yer.
Bugün ise orada yaşayan kardeşlerimiz, sadece var olma mücadelesi veriyorlar; savaşın acımasız pençesinde, işkencenin gölgesinde, açlığın soğuk yüzüyle yüzleşiyorlar.
Çocukların gözlerinde kaybolan masumiyet, annelerin sessiz çığlıkları, sokaklarda yankılanan adımların çaresizliği…
Her gün biraz daha yitip giden yaşamlar, her gece biraz daha sönen umutlar…
Peki dünya nerede?
İsrail'in attığı bombaların altında ezilen bu insanlar, sadece siyasi bir mesele değil, insanlık meselesidir.
Ama dünya susuyor, gözlerini kapatıyor, kulaklarını tıkıyor.
Birçoğu için bu, sadece uzak bir coğrafyada yaşanan başka bir trajedi gibi geçiştiriliyor.
Ama unutmamalıyız ki; insanlık, ancak vicdanla ve adaletle var olur.
Bir insanın acısı, dünyanın acısıdır.
Bir çocuk aç kalıyorsa, insanlık aç kalmıştır.
Bir anne ağlıyorsa, dünya uyumamıştır.
Şimdi zaman, bu sessizliği bozma zamanıdır.
Zaman, zulme karşı durma, mazlumun yanında olma zamanıdır.
Zaman, Gazze'de akan gözyaşlarına dünya olarak cevap verme zamanıdır.
Ey dünya!
Eğer insanlığını hatırlamak, vicdanını uyandırmak istiyorsan;
Kulak ver bu sessiz çığlığa.
Gözlerini aç, kalbini aç, ellerini aç yardım için.
Gazze sadece coğrafi bir yer değil; orası insanlığın kalbidir.
Orada akan her damla gözyaşı, insanlığın ortak gözyaşıdır.
Orada sönen her umut, hepimizin umudunun yarısıdır.
Bu gafletten uyanma vakti çoktan geldi.
Hadi el ele, hep birlikte Gazze'nin sessiz çığlığına ses olalım.
Adalet, barış ve insanlık için!
Ve unutmayalım ki;
Bir kişinin özgürlüğü, herkesin özgürlüğüdür.
Bir insanın acısı, insanlığın acısıdır.
Gazze'nin yaraları iyileşmeden, dünya tam anlamıyla iyileşemez.
Saygılarımla...
SESSİZ ÇIĞLIK...
Küller altında kalan umutların,
Dikenli teller ardında hapsolan yarınların…
Çocukların gözlerinde sönen ışık,
Ve yüreklerde büyüyen sonsuz karanlık.
Kardeş kanıyla sulanan topraklar,
Sessiz çığlıklarla yankılanan duvarlar.
Bir nefes özgürlük, bir damla huzur,
Ne çok unuttu insanlık, Gazze'nin solan umutlarını.
Bombaların gölgesinde açan çiçekler,
Direnmenin, inadın bin yıllık destanıdır.
Yıkılsa da evler, sarsılsa da bedenler,
Ruhları dimdik ayakta, başları hep eğilmez.
Ey dünya, gör! Kanayan bu yara henüz kapanmadı,
Bir çocuğun düşü, bir annenin ağrısıdır Gazze.
Sessiz kalma, susma, yükselt sesini,
Adaletin, vicdanın zaferi olacak sonunda.
Şerife Gündoğdu
12.08.2025 
